Λεονταρισμοί και ικεσίες του κ. Τσίπρα
Οι τελευταίες εξελίξεις στην πολιτική αντιπαράθεση με τις ακρότητες του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έπρεπε να εκπλήσσουν, καθώς επαναλαμβάνει το γνώριμο παρελθόν του. Ο Αλέξης Τσίπρας για τέσσερα χρόνια απολάμβανε τη χαλαρότητα της αντιπολίτευσης χωρίς να μπει στον κόπο να αλλάξει το κόμμα του. Αρκέστηκε στη στείρα άρνηση και άφησε να περάσει ο χρόνος ανεκμετάλλευτος και τώρα, λίγους μήνες πριν από τις εκλογές, βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Από το 2016, οι πολιτικοί συσχετισμοί παραμένουν σχεδόν αμετάβλητοι, ενώ έχουν μεσολαβήσει και τρεις εκλογικές ήττες για τον ΣΥΡΙΖΑ σε ισάριθμες κάλπες και οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν σταθερά μεγάλη απόσταση από τη Ν.Δ. Επαναπαύθηκαν στην προοπτική της εκλογικής φθοράς που έχουν πάντοτε οι κυβερνήσεις και δεν έκαναν ποτέ την αυτοκριτική τους για την ολέθρια περίοδο διακυβέρνησης 2015-2019. Σε όλες τις κρίσεις που προέκυψαν τα τελευταία χρόνια βρέθηκαν απλώς απέναντι και έκλειναν το μάτι σε κάθε λογής «ψεκασμένους». Από τα γεγονότα στον Εβρο έως την πανδημία, η γραμμή της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν απλώς ότι για όλα φταίει ο Μητσοτάκης. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση, με τα όποια λάθη της αναμφιβόλως, πέτυχε να αντιμετωπίσει με επάρκεια όλες τις προκλήσεις. Εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ επαναλάμβανε μεγαλόστομες διακηρύξεις και υποσχέσεις, ο Μητσοτάκης μοίραζε αφειδώς επιδόματα και επιδοτήσεις, κλέβοντας τη λεγόμενη κοινωνική ατζέντα από την αντιπολίτευση. Κι ενώ τα χρόνια περνούσαν και δεν ασχολήθηκαν ποτέ με την ουσία της πολιτικής πρότασης του κόμματός τους, πίστεψαν ότι η υπόθεση των υποκλοπών ήταν η ευκαιρία τους για να πάρουν τη ρεβάνς. Στην προσπάθειά τους αυτή, μάλιστα, «καπέλωσαν» πολλές φορές το ΠΑΣΟΚ και εσχάτως μεταχειρίστηκαν ακόμη και μεθόδους που δεν συνάδουν με την πολιτική αλλά με σκοτεινούς κύκλους.
Με λεονταρισμούς και ικεσίες απλώς εκτέθηκαν και διευκόλυναν την πολεμική εναντίον τους. Αυτή η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν ωφέλησε το κόμμα του, αλλά έθαψε οριστικά κάθε προοπτική συνεννόησης για να δημιουργηθεί μια κάποια αντικυβερνητική συμμαχία. Ο Νίκος Ανδρουλάκης ξεκαθάρισε ύστερα από αυτό ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και πως στόχος του είναι να κατακτήσει σε βάθος χρόνου τη δεύτερη θέση.
Η τελευταία πράξη του δράματος με την απόφαση του κ. Τσίπρα να απέχουν από τις ψηφοφορίες της Βουλής στην πραγματικότητα υπενθυμίζει ότι αυτό το κόμμα απλώς υποκρίνεται όταν μιλάει για προστασία των θεσμών και του κράτους δικαίου.
Τα όσα συμβαίνουν στη Βουλή, με τους αμήχανους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να διακόπτουν συνεδριάσεις για να πάρουν γραμμή, δεν ευτελίζουν μόνο τη λειτουργία του Κοινοβουλίου, αλλά εκθέτουν ανεπανόρθωτα την αξιωματική αντιπολίτευση. Λίγες ημέρες μετά την αποτυχία τους να προκαλέσουν πολιτικές συνέπειες στην κυβερνητική πλειοψηφία με την απόρριψη της πρότασης μομφής, κάνουν σαν μικρά παιδιά που δεν κερδίζουν στο παιχνίδι και ζητούν κάθε φορά να αλλάζουν τους κανόνες.
Οι υπερβολές του τύπου «Δημοκρατία ή Μητσοτάκης» πέρα από τα γέλια που ευλόγως προκαλούν ενδεχομένως να δίνουν και εύκολες απαντήσεις στο δίλημμα της κάλπης. Πολύ απλά, οι φανατικοί συσπειρώνονται και οι μετριοπαθείς, που επιθυμούν σταθερότητα για τη χώρα, απομακρύνονται με ταχύτητα.
